چند روزی است که بسیار خوشحالم چرا که با خبر شده ام که برادرزاده نخبه وبهترازجانم فرحان که پس از به قتل رسیدن عمویش اکبر در زندان اوین , نامش را به اکبرتغییر داده است مشغول بکارشده است . اکبر هم اکنون نیزدرسن شانزده سالگی قرار دارد و در سال دوم دبیرستان درآمریکا مشغول تحصیل میباشد
هرشخصی در آمریکا ازسن شانزده سالگی میتواند مجوز کار دریافت کند و دربسیاری ازجاها که بخواهد کار کند اما همچنان باید تحت مراقبت پدر و مادرخویش باشد چرا که تا سن هجده سالگی از نظر عقلی و تصمیم گیری کودک محسوب میشود و به لحاظ تصمیم گیری نمیتواند تصمیمات عقلانی اتخاذ کند و به همین خاطرهم قانونا نمیتواند تا سن هجده سالگی مزدوج شود و تشکیل زندگی دهد وقبول اختیاری چنین کاری در چنین سنی هم تنها و تنها به صرف آمادگی برای کار پس ازسن قانونی است اگر چه کودک معصومانه میکوشد درآمد حاصله از کار را با لذت بیشتری برای خودش اندوخته نماید و یا خرج کودکانه خویش کند و قبول دوست دختری و پسری هم از سوی دانش آموزان راهنمایی و متوسطه تنها درمیان خودشان تا سن هجده سالگی قانونی است و نه بالاتر ازهجده سالگی و اما در صورت رخداد چنین حادثه ای , برای پسر و دختر بالاتر ازهجده سالگی جرم تلقی میشود و زندانی دارد و برای پائین تر ازهجده سالگی قربانی تلقی میشود و تبرئه دربردارد و این است معنا و مفهوم امنیت واقعی کودکان از سوی دولت آمریکا . حالا بیائیم دفاع ازحقوق کودکان از سوی دو نظام آمریکا و ایران را با هم قیاس کنیم و ببینیم که ما در کجای کار قرارداریم
